Polityka i piłka to straszne bliźniaczki. "Na drużynę spadają nieszczęścia"

W polityce mamy także stałe fragmenty gry, które przynoszą przeważnie efekty. Mamy zatem obietnice, które są zapowiedzią przyszłych sukcesów. 60 tys. kwoty wolnej od podatku, związki partnerskie, "babciowe" i już jedna z drużyn wychodzi na prowadzenie 3:0. Ale druga odpowiada odbudową zamków kazimierzowskich, przekopem mierzei i malowaniem starych bloków i wyrównuje na 3:3. Niestety na koniec regulaminowego czasu gry orientujemy się, że to były tylko eliminacje. Wygrana drużyna nagle zaczyna łapać zadyszkę i wcale nie ma pewności czy uda jej się utrzymać tempo przez następne mecze. Nagle z trzech pewnych punktów lądujemy z jednym i nie bardzo wiadomo co dalej. Tak jest za każdym razem. Zaczynamy kadencję z przekonaniem, że wszystko się uda i nie są potrzebne żadne matematyczne szanse, żeby dojechać do końca. Wyjdziemy z tego z kompletem punktów i w następnej rozgrywce idziemy na mistrza. Ale w sezonie przeważnie na drużynę spadają wszystkie nieszczęścia i nagle okazuje się, że z trudem udaje się dowieźć wynik.

W polityce mamy też bardzo rozwiniętą kulturę kibicowską. Po obu stronach politycznej barykady są grupki kibiców, które z radością intonują przyśpiewki obrażające przeciwnika, a kto nie skacze, ten jest z PiS-u, albo z Platformy. W polskim internecie jest kilku gniazdowych, którzy z rozkoszą wymyślają nową oprawę na każdy sezon. Chociaż te najlepsze kawałki są znane od lat i zaskakująco powtarzalne. A to "Donald matole twój rząd obalą kibole", a to "Wstrętny Kaczorze nic już ci nie pomoże". Niestety nie trzymają literackiego poziomu kibicowskiej walki na murach Łodzi i zamiast "nasi oponenci to straszne niejadki" częściej usłyszymy "jechać ze złodziejami i damami złego prowadzenia się".

Zgody w tej rozgrywce są podobnie trwałe jak w polskiej ekstraklasie, a kosy jeszcze trwalsze. Święta wojna futbolowa trwa nieprzerwanie od lat. Co cztery lata kibice mają nadzieję, że tym razem się uda. A jeśli się nie uda, to przecież i tak odnieśliśmy moralne zwycięstwo, mieliśmy remis ze wskazaniem i pokazaliśmy doskonały poziom w stałych fragmentach gry. Każdy polski kibic polityczny i piłkarski zna te kilka wersów z Kazika "gdyby nie słupek, gdyby nie poprzeczka, gdyby się nie przewrócił, byłaby rzecz wielka". Bo, jak twierdzą z kolei Łona z Webberem, "cały kraj zamknięty jest w gdyby". I tak wciąż z nadzieją, że w następnym sezonie coś tu się zmieni, że ten mecz będzie po prostu piękny, że na murawę "nasi" wybiegną z energią, że od pierwszej minuty będzie im się chciało jak nigdy i że wszyscy razem uwierzymy znowu w sens tej gry.